( 20 Haziran TAZEHURMATU Faciasına )
Gün battı Karanlık çöktü Gökteki yıldız yalnız
Yarasa oldum Yuvadan çıktım Yeryüzü yalnız
Kale’m kırık dökük Kara çamur seçik Yağan kan yalnız
Minare başı laklak Gözsüz bakar merak Düşen canlar yalnız
Havaya attım içimi Kandı kırıldı biçimi Nebi Danyal yalnız
Başım vurdum masaya Ben bakmadım kasaya El avucum parasız
Bendeki derin yara Bağırırım bir ara Kanımı kazma çuvaldız
Kör gözüm açılmadı Dünya bana gülmedi Kız kardeşi baldız
Yakından vurma davulu Uzaktan gelir bavulu Vuran ses sessiz
Ben dolaştın sokakları Kapkaranlık köşeleri Karanlıkta yalnız
Kale yıkıldı başıma El uzattım eşime Ellerim kaldı yalnız
Ölü doğdu çağımız Hiç bitmez ahımız Bağıran çağıran yalnız
|